Czesław Olejnik

20 VII 1927 – 19 I 2011

Urodził się w Poniecu. Jego rodzice Stanisława i Jan wychowywali jeszcze kilkoro dzieci. Czesław Olejnik uczęszczał do szkoły podstawowej  w Poniecu. Jednakże wojna przeszkodziła w dalszej edukacji. Po wojnie kontynuował naukę w Gimnazjum Ogólnokształcącym i Liceum Pedagogicznym w Lesznie. W 1951 roku przyjechał do Wolsztyna, z którym wiązał się do końca swoich dni.

Całe swe dorosłe życie poświęcił pracy w oświacie i kulturze. Uczył historii i wiedzy o społeczeństwie we wszystkich wolsztyńskich szkołach podstawowych i średnich oraz w szkole podstawowej we Wroniawach. Przez pewien czas pełnił funkcję instruktora metodyka z zakresu historii w powiecie wolsztyńskim. Pracował też w nadzorze pedagogicznym przy wydziale oświaty oraz w poradni społeczno - peagogicznej. W trakcie pracy zawodowej systematycznie uzupełniał wykształcenie. Ukończył studia nauczycielskie na kierunku historycznym w Poznaniu z wynikiem bardzo dobrym a następnie studia magisterskie na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na wydziale historii, które ukończył z wynikiem bardzo dobrym i wyróżnieniem. Rozległą wiedzę historyczną zawdzięczał nie tylko ukończonym uczelniom ale przede wszystkim samodzielnej pracy nad lekturami i źródłami historycznymi.

W Wolsztynie założył rodzinę. W 1962 roku ożenił się z Henryką Rzanną. W tym związku urodziła się córka Hanna, która obecnie jest cenionym nauczycielem akademickim w Warszawie. Pani Henryka Olejnik zmarła wskutek tragicznego wypadku i po związanej z nim długotrwałej chorobie w 1996 roku.

Po kilku latach zawarł kolejny związek małżeński z Panią Heleną Janiszewską, z którą to spędził ostatnie lata swego życia.

Pan Olejnik był bardzo aktywny publicznie i zawodowo. Udzielał się na niwie politycznej i samorządowej. Był radnym Powiatowej Rady Narodowej oraz przewodniczącym komisji oświaty i kultury. Pełnił funkcję sekretarza zarządu powiatowego Związku Nauczycielstwa Polskiego. Przez kilka kadencji piastował stanowisko prezesa Wolsztyńskiego Towarzystwa Kultury. Był przewodniczącym Koła Przyjaciół Książki. Przez wiele lat pełnił funkcję prelegenta Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Od dwudziestu lat był aktywnym członkiem Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 i członkiem zarządu koła Towarzystwa. Często odwiedzał Muzeum Regionalne, Bibliotekę Publiczną oraz Pedagogiczną.

Był wspaniałym nauczycielem historii. Jego byli uczniowie do dziś z najwyższym uznaniem wspominają  lekcje z nim. Na zajęciach zapoznawał młodzież nie tylko z suchymi faktami czy datami. Przytaczał ciekawostki i anegdoty, które wielu z nich do dzisiaj pamięta. O wielu wydarzeniach krajowych czy międzynarodowych opowiadał kładąc szczególny nacisk na to, co się działo wówczas na Ziemi Wolsztyńskiej. Szczególnie  bliskie było mu  Powstanie Wielkopolskie i okres okupacji na naszych ziemiach.

Był świetnym regionalistą. Od wielu lat gromadził i opracowywał materiały o przeszłości Wolsztyna i powiatu. W miejscowej telewizji kablowej prowadził autorski cykl „Spacerkiem po Wolsztynie”, w którym to pokazywał i omawiał zabytki Wolsztyna i okolic. Zamierzał te materiały opublikować.

O dziejach naszego mikroregionu pisał w lokalnej prasie a w „Gazecie Lubuskiej” w cyklu „Ścieżki historii” opublikował kilkadziesiąt artykułów o dziejach Wolsztyna i okolic. Był konsultantem kilkunastu prac magisterskich z naszego terenu. Zorganizował kilkanaście sesji popularno-naukowych.

Opracował i wydał drukiem m. in:

- kalendarium „Wolsztyn i okolice” (wraz z Kazimierzem Żurkiem i Bogdanem Koczorowskim),

- stanowisko społeczeństwa wielkopolskiego wobec husytyzmu,

- nauczyciele i szkoły wolsztyńskie w czasie okupacji 1939-1945,

- zarys historii Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego SS Miłosierdzia w Wolsztynie,

- stosunki polsko-niemieckie w Wolsztynie w przededniu wybuchu II wojny światowej,

- Żydzi w Wolsztynie,

- „Wolsztyński słownik biograficzny” cz. 1 i 2,

Za swą pracę i dokonania był wielokrotnie odznaczany, m. in:

- Zasłużony dla Powiatu Wolsztyńskiego,

- medal Za Zasługi w Rozwoju Województwa Zielonogórskiego i Wielkopolskiego,

- Złota Odznaka ZNP,

- Medal Komisji Edukacji Narodowej,

- Krzyż Zasługi,

- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,

 Czesław Olejnik był osobą powszechnie znaną i  głęboko zapisał się w pamięci wolsztyńskiego społeczeństwa. Jego dokonania sprawiły, że następne pokolenia będą czerpały z nieprzebranego źródła Jego wiedzy. Odszedł od nas tak niespodziewanie...  i za szybko, bo przecież mimo kłopotów ze zdrowiem miał jeszcze wiele planów. Szkoda, że juz ich nie zrealizuje..