TOWARZYSTWO PAMIĘCI POWSTANIA WIELKOPOLSKIEGO 1918 - 1919

Powiat Wolsztyński

 

Strona działa dzięki wsparciu Starostwa Powiatowego w Wolsztynie

Home Historia Powstania Publikacje Powstanie w internecie Klub młodzieżowy Archiwum Cele TPPW Linki Kontakt Autorzy
  Kalendarium Powstanie w Przemęcie Powstanie w Siedlcu Powstanie w Wolsztynie Powstanie w Kębłowie Republika Świętno Powstańcy Pomniki, miejsca pamięci Galeria Rocznice powstania
  Rola duchownych powiatu babimojskiego w powstaniu            
 

 

Marcin Rożek

1885 - 1944

Urodził się 8 listopada 1885 roku w Kosieczynie koło Zbąszynka, w rodzinie robotnika kolejowego Andrzeja i Katarzyny Anres.. Po ukończeniu szkoły powszechnej (1900 rok) rozpoczął naukę zawodu u artysty rzeźbiarza Piotra Grudzickiego w Poznaniu. w 1904 roku otrzymał stypendium Towarzystwa Naukowej Pomocy im. Karola Marcinkowskiego, co umożliwiło mu podjęcie studiów w Berlinie, w szkole rzemiosł artystycznych. W latach 1905 - 1909 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, a w latach 1910 - 1911 przebywał w Paryżu.  Od 1913 roku osiadł w Poznaniu, min. wyrzeźbił popiersie Tadeusza Kościuszki. Zwolniony z obowiązku służby wojskowej, w latach 1914 - 1916 przebywał w Gryżynie (powiat kościański). W 1916 roku wrócił do Poznania i otworzył własną pracownię.

Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego, w końcu grudnia 1918 roku zgłosił się do oddziału Ignacego Mielżyńskiego i walczył w szeregach powstańców łabiszyńskich.

W listopadzie 1919 roku został zwolniony z wojska, założył z grupą artystów w Poznaniu Szkołę Sztuk Zdobniczych, obejmując w niej Wydział Rzeźby. W 1933 roku przeniósł się do Wolsztyna. Do 1939 roku wyrzeźbił min. pomnik Bolesława Chrobrego w Gnieźnie, postać Chrystusa, medaliony frontowej ściany pomnika Serca Jezusowego w Poznaniu, pomnik Moniuszki, Chopina i wiele innych. Malował też obrazy. w 1939 roku Niemcy zniszczyli większość jego dzieł. Ścigany przez gestapo, ukrywał się w Błotnicy, a następnie pod przybranym nazwiskiem Romana Marcinkowskiego wrócił do Wolsztyna, ukrywając sie w mieszkaniu przyjaciela. Następnie ukrywał się w Objezierzu, Poznaniu i Tarnowie Podgórnym, gdzie został rozpoznany i aresztowany w 1941 roku. Osadzono go w Forcie VII. Skatowany za odmowę namalowania portretu Hitlera, został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie zmarł 10 kwietnia 1944 roku. Rodziny nie założył.

Źródło: Polak Bogusław, Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich, Poznań 2002